مانی رهنما

مانی رهنما، با نام اصلی شهرام، در تیر ۱۳۵۰ خورشیدی در نارمک تهران به دنیا آمد. او از کودکی به صوت و آواز علاقه‌مند بود و از ۱۴ سالگی با خرید یک پیانو، رسماً موسیقی را شروع نمود. در مهر ماه سال ۱۳۷۱ به نزد بابک بیات رفت و از همان‌جا کلید فعالیت هنری جدی خود را زد.

در طی ۶ سال کار با بابک بیات، اصول خوانندگی را فرا گرفت و سبک صدای خود را نیز پیدا کرد که در سال ۱۳۷۶ و در فیلم «مرسدس» به کارگردانی مسعود کیمیایی این سبک را اجرا نمود. با شعری از ایرج جنتی عطایی.

در سال ۱۳۷۷ و در اولین جشنواره موسیقی پاپ، موفق به دریافت جایزه بهترین خواننده شد. در سال ۱۳۷۷ آلبوم «مرسدس» و در سال ۱۳۷۸ آلبوم «فصل پرواز» به آهنگسازی بابک بیات و اشعاری از شهین حنانه و پیام پارسا را منتشر نمود که آهنگ پرنده از آهنگ‌های شناخته شده این مجموعه است.

در سال ۱۳۷۹ در آلبوم «بغض» دو قطعه را اجرا کرد. آلبومی که به یاد واروژان بود و آهنگسازی تمام قطعاتش از داریوش تقی‌پور بود و حمید خندان، محمدرضا صادقی و قاسم افشار دیگر خواننده‌های این آلبوم بودند.

در سال ۱۳۸۰ آلبوم «آخرین غزل» به آهنگسازی داریوش تقی‌پور را منتشر ساخت. مانی رهنما در سال ۱۳۸۹ آلبوم "کجا به خنده می‌رسیم؟" را منتشر کرد. آلبومی پیانویی، با آهنگسازی خودش و تنظیم و نوازندگی آندره آرزومانیان با ترانه‌هایی از بابک صحرایی که از جمله آهنگ‌های موفق این آلبوم می‌شود به یه پیانو یه گل سرخ، تحملم کن و کجا به خنده می‌رسیم کرد. آلبوم کجا به خنده می‌رسیم به خاطر فضای خاصش و اینکه تمام آهنگ‌هایش فقط با پیانو نوازندگی و اجرا شده‌اند یکی از آلبوم‌های خاص کارنامه هنری مانی رهنما بوده‌است. «کجا به خنده می‌رسیم» با صدای مانی رهنما و آلبوم «برف» با صدای فرهاد مهراد تنها آلبوم‌های پاپ ایرانی هستند که به صورت پیانویی به انتشار رسیده‌اند.

آلبوم «من و تو» دیگر آلبوم مانی رهنما است که در سال ۱۳۹۱ به انتشار رسید. این آلبوم به نسبت دیگر آلبوم‌های مانی رهنما از نظر موسیقی از فضایی مدرن تر برخوردار بوده و وی در این آلبوم قطعاتی با موسیقی الکترونیک هم اجرا کرده‌است. این آلبوم دارای ۸ قطعه است. آهنگساز تمام آهنگ‌ها خودش بوده و تمام تنظیم‌ها نیز از نیکان است و نیکان دو قطعه را نیز در این آلبوم آهنگسازی کرده‌است. ۴ ترانه از این مجموعه سروده بابک صحرایی و دیگر ترانه‌ها از زهرا عاملی و … است.